கொஞ்சமும் சிந்தாமல்

நீர்மக்குடம் கிழித்து
கருவறை தாண்டிய பயணத்தில்
பிணி கொல்லும் வாழ்வின்
எதிர்மறை தளவாடம் ...

நிஜம் கொல்லும் சாவில்
நிழல் பூசும் அரிதாரம்
வரமும் சாபமுமென
தராசு முள்ளிடும் தனிமை...

புரிதல் மொழியில்
பாசத்தின் அடையாளம்
அறிவு கூர் தீட்டவொரு
ரௌத்திரக் கவிதை ...

அர்த்தமற்று எத்தனித்தும்
வாசிக்க தவறவில்லை
கொஞ்சமும் சிந்தாமல்
"அம்மா " என முதல் மொழியை !!!